صحيفة نبض الشعب الاسبوعيه رئيس التحرير جعفر الخابوري

Γάζα - "Jerusalem" και "Jerusalem" dot com - Amal Khaled Al-Wadiya:
Noman Al-Kafarneh: Ένα κιλό ντομάτες κοστίζει 50 σέκελ και τα φρούτα είναι ένας πολύτιμος θησαυρός που μόνο οι εύποροι μπορούν να έχουν.
Κλειστά τα αρτοποιεία και ένα σακουλάκι αλεύρι 25 κιλών έφτασε τα 200 δολάρια!
Muhammad Abu Absa: Τα αδέρφια μου συχνά κοιμούνται χωρίς φαγητό, μας περιμένουν να πεθάνουμε;!
Τα λαχανικά είναι στα παντοπωλεία για εύπορους καταναλωτές...και οι οικογένειές τους δεν παίρνουν μερίδιο από αυτά
Trader Muhammad Abu Amra: Το κέρδος είναι σχεδόν αμελητέο υπό το φως των υψηλών τιμών και της αδυναμίας αγοράς
«Έφερα τα παιδιά μου μετά από 18 χρόνια και δεν μπορώ να τα ταΐσω», συνοψίζει με αυτά τα λόγια ο πολίτης Noaman Al-Kafarneh την κατάστασή του και την τραγική του κατάσταση αφού η ισραηλινή κατοχή εμπόδισε την είσοδο φορτηγών βοήθειας στη Λωρίδα της Γάζας.
Η πείνα έχει αρχίσει να πλήττει τα σώματα των πολιτών της Γάζας, μικρών και μεγάλων, με τα αρτοποιεία κλειστά λόγω έλλειψης αλευριού, για να μην αναφέρουμε την έλλειψη λαχανικών, οι τιμές τους είναι αστρονομικές και ο πολίτης δεν μπορεί να αγοράσει τους.
Ο Αλ-Καφάρνα είπε στα «ے» και στο «Al-Quds».com: «Με είχαν εκτοπίσει από τα βόρεια της Λωρίδας της Γάζας στο κέντρο της, ελπίζοντας να βρω τα προς το ζην για να στηρίξω τα παιδιά μου και δεν ήξερα ότι υπήρξαν μεγάλα βάσανα εκδηλώνεται εδώ».
Ο Al-Kafarneh περπατούσε μπερδεμένος στην αγορά Deir al-Balah στη μέση της Στριπ, όπου όλα τα είδη λαχανικών κοστίζουν περισσότερο από ό,τι έπαιρνε. αγγούρια και κολοκυθάκια, και δεν έχω αρκετά χρήματα για να τα αγοράσω σε αυτή την τιμή». Και πρόσθεσε: "Τρέλες τιμές. Πεθαίνουμε από την πείνα και κανείς δεν νοιάζεται για εμάς".
«Τα ίδια τα παιδιά μου τρώνε μήλα».
Όσο για τα φρούτα, απουσιάζουν από όλες τις αγορές του κλάδου και αν υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος φρούτου, είναι σαν ένας πολύτιμος θησαυρός που μόνο οι εύποροι μπορούν να έχουν και συνεχίζει: «Τα ίδια τα παιδιά μου τρώνε μήλα... Μήλα έχουν γίνει ένα μεγάλο πράγμα που δεν μπορούμε να πάρουμε».
Πρόσθεσε, με τα μάτια του να λάμπουν από δάκρυα: «Με τον Θεό, κοιμάμαι κλαίγοντας κάθε μέρα... γιατί δεν μπορώ να πάρω φαγητό».
Ο λιμός δεν περιορίστηκε στην απουσία λαχανικών και φρούτων από τις αγορές, αλλά επεκτάθηκε και σε αρτοποιεία που έκλεισαν λόγω έλλειψης αλευριού και αν υπήρχε σε πολύ λίγο, το ψωμί ήταν σε υψηλές τιμές.
Ο Al-Kafarneh συνέχισε εξηγώντας την τραγωδία του: «Για περισσότερες από τέσσερις ώρες, περίμενα τη σειρά μου στο αρτοποιείο που πουλάει ψωμί saj, και δεν πήρα το ψωμί γιατί τελείωσε η ποσότητα, για να μην αναφέρω ότι η τιμή ενός Το σακουλάκι αλεύρι, που ζύγιζε 25 κιλά, έφτασε τα 200 δολάρια και πρόσθεσε: «Πού να το βρω για να το αγοράσω;» «Μας σκοτώνουν και μας απαλλάσσουν από αυτή τη ζωή».
Και συνεχίζει: «Δεν μας μένει άλλος τρόπος να κάνουμε υπομονή, αλλά ελπίζω ο κόσμος και οι αραβικοί λαοί να νιώσουν εμάς και τα βάσανά μας, γιατί το τίμημα που πληρώνουμε για το ψωμί μας είναι πολύ υψηλό».
Οι εκτοπισμένοι εξαρτώνται για την τροφή τους από δωρεές φιλανθρωπικών ανθρώπων
Την ίδια κατάσταση βιώνει ο εκτοπισμένος Muhammad Abu Absa από τη γειτονιά Al-Zaytoun στην πόλη της Γάζας, όπου έμεινε αποκλεισμένος και έγινε ο μοναδικός τροφοδότης της οικογένειάς του αφού εκτοπίστηκε με τη μητέρα και τις αδερφές του, χωρίς τον πατέρα του, ο οποίος παρέμεινε στη τον βορρά.
Ο Abu Absa είπε στα «ے» και στο «Al-Quds».com: «Δεν μπορώ να καλύψω τις ανάγκες της οικογένειάς μου, βλέπω λαχανικά και δεν έχω αρκετά χρήματα για να τα αγοράσω χωρίς φαγητό."
Ρωτάει με καταπίεση και αδυναμία: «Τι περιμένεις να πεθάνουμε;» «Άρχισα να κοιμάμαι κλαίγοντας γιατί δεν μπορώ να χορτάσω την πείνα της μητέρας μου και των αδελφών μου».
Οι περισσότεροι από τους εκτοπισμένους εξαρτώνται για το φαγητό τους από τον ξενώνα φιλανθρωπικών ανθρώπων, και αν κλείσει, προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα ​​με κονσέρβες και συνεχίζει: «Κάθε μέρα τρώμε ντούκα και λάδι για πρωινό, αλλά για μεσημεριανό πήγαινε στην ουρά του ξενώνα και περίμενε τη σειρά μου να φέρω ό,τι φαγητό υπάρχει».
Οι πωλητές είναι όπως όλοι οι άλλοι
Η πείνα δεν περιορίζεται μόνο στους πολίτες, αλλά ακόμη και οι πωλητές είναι σαν τους άλλους ανθρώπους Αγοράζουν λαχανικά σε πολύ υψηλές τιμές μόνο και μόνο για να τα πουλήσουν και δεν μπορούν να τα αγοράσουν για τις οικογένειές τους.
Ο Muhammad Abu Amra, ιδιοκτήτης ενός καταστήματος λαχανικών στην αγορά Deir al-Balah, είπε στα «ے» και στο «Al-Quds.com»: «Αναγκάζομαι να αγοράζω διαθέσιμα λαχανικά σε υψηλή τιμή για να κερδίσω την καθημερινότητά μου και το κέρδος είναι σχεδόν αμελητέο υπό το πρίσμα των υψηλών τιμών και της αδυναμίας των πολιτών να αγοράσουν».
Και συνεχίζει: «Οι πολίτες περνούν από ένα μαγαζί και ρωτούν για την τιμή. Κάποιοι αγοράζουν μία ή δύο ντομάτες και άλλοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τις αγοράσουν. Η τιμή του ενός κιλού ντομάτας έχει ξεπεράσει τα 50 σέκελ λόγω της μη διαθεσιμότητας τους».
Η έλλειψη προθυμίας των πολιτών να αγοράσουν, έκανε τα αγαθά να συσσωρευτούν στο κατάστημα του Abu Amra, να σαπίσουν και να γίνουν ακατάλληλα για κατανάλωση, οπότε αναγκάζεται να τα πουλήσει σε χαμηλότερη τιμή και χάνει.
Λέει: «Αν η κατάσταση παραμείνει ως έχει, θα αναγκαστώ να κλείσω το μαγαζί μου, όπως το έκλεισα προηγούμενες φορές, λόγω της μη διαθεσιμότητας των εμπορευμάτων και της υψηλής τιμής τους».
Με τη σειρά του, το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα επιβεβαίωσε χθες ότι οι προμήθειες του είχαν εξαντληθεί στις κεντρικές και νότιες περιοχές της Λωρίδας της Γάζας, τονίζοντας ότι καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να φέρουν περισσότερη επισιτιστική βοήθεια.
Είπε: «Η ανθρωπιστική ανταπόκριση στις ανάγκες στη Γάζα βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης καθώς αυξάνεται ο κίνδυνος πείνας».
εβδομαδιαίο περιοδικό αποκαλύπτοντας τα γεγονότα, αρχισυντάκτης, Jaafar Al-Khabouri