صحيفة نبض الشعب الاسبوعيه رئيس التحرير جعفر الخابوري

Gaza – „Jerozolima” i „Jerozolima” dot com – Amal Khaled Al-Wadiya:
Noman Al-Kafarneh: Kilogram pomidorów kosztuje 50 szekli, a owoce to cenny skarb, który mogą posiadać tylko zamożni.
Piekarnie są zamknięte, a 25-kilogramowy worek mąki osiągnął kwotę 200 dolarów!
Muhammad Abu Absa: Moi bracia często śpią bez jedzenia. Czy czekają, aż umrzemy?!
Warzywa są w sklepach spożywczych dla zamożnych konsumentów... a ich rodziny nie dostają ich części
Trader Muhammad Abu Amra: Zysk jest prawie znikomy w świetle wysokich cen i braku możliwości zakupu
„Przyprowadziłem moje dzieci po 18 latach i nie mogę ich nakarmić.” Tymi słowami obywatel Noaman Al-Kafarneh podsumował swoją i tragiczną sytuację po tym, jak izraelska okupacja uniemożliwiła wjazd ciężarówkom z pomocą do Strefy Gazy.
Głód zaczął pustoszyć ciała obywateli Gazy, młodych i starych, piekarnie były zamknięte z powodu braku mąki, nie mówiąc już o braku warzyw. Nawet jeśli dostępne są niektóre odmiany, ich ceny są astronomiczne, a obywatel nie może ich kupić ich.
Al-Kafarna powiedział „ے” i „Al-Quds”.com: „Zostałem przesiedlony z północy Strefy Gazy do jej centrum w nadziei, że znajdę środki do życia, aby utrzymać moje dzieci, ale nie wiedziałem, że czeka mnie wielkie cierpienie objawia się tutaj.”
Al-Kafarneh spacerował zdezorientowany po targu Deir al-Balah pośrodku Strip, gdzie wszelkiego rodzaju warzywa kosztowały więcej, niż otrzymywał. Kontynuował: „Kilogram pomidorów kosztuje dziś 50 szekli, podobnie jak bakłażan, ogórki i cukinię, a nie mam dość pieniędzy, żeby je kupić za tę cenę. Dodał: „Ceny szalone. Umieramy z głodu i nikt się o nas nie troszczy”.
„Moje dzieci same jedzą jabłka”.
Jeśli chodzi o owoce, nie ma ich na wszystkich rynkach w tej branży, a jeśli dostępny jest określony rodzaj owoców, są one jak cenny skarb, który mogą posiadać tylko zamożni. Kontynuuje: „Moje dzieci same jedzą jabłka… Jabłka stały się czymś wielkim, czego nie możemy osiągnąć.”
Dodał, a jego oczy lśniły od łez: „Na Boga, każdego dnia śpię i płaczę… bo nie mogę dostać jedzenia”.
Głód nie ograniczał się do braku warzyw i owoców na rynkach, ale obejmował także piekarnie, które były zamknięte z powodu braku mąki, a jeśli było jej bardzo mało, chleb był drożał.
Al-Kafarneh dalej wyjaśniał swoją tragedię: „Przez ponad cztery godziny czekałem na swoją kolej w piekarni sprzedającej chleb saj i nie dostałem chleba, bo skończyła się jego ilość, nie mówiąc już o tym, że cena za chleb worek mąki, który ważył 25 kilogramów, kosztował 200 dolarów”. Dodał: „Gdzie to kupię?”. „Zabijają nas i pozbawiają życia”.
Kontynuuje: „Nie ma już sposobu, abyśmy byli cierpliwi, ale mam nadzieję, że świat i narody arabskie odczują nas i nasze cierpienie, ponieważ cena, jaką płacimy za nasz chleb powszedni, jest bardzo wysoka”.
Wysiedleńcy utrzymują żywność z datków od osób pomagających w organizacji charytatywnej
Tej samej sytuacji doświadcza wysiedlony Muhammad Abu Absa z dzielnicy Al-Zaytoun w mieście Gaza, gdzie utknął i stał się jedynym żywicielem rodziny po tym, jak został wysiedlony wraz z matką i siostrami, bez ojca, który pozostał w północ.
Abu Absa powiedział „ے” i „Al-Quds”.com: „Nie jestem w stanie zaspokoić potrzeb mojej rodziny. Widzę warzywa i nie mam dość pieniędzy, żeby je kupić”. Dodaje: „Moje siostry głodują i często śpią bez jedzenia.”
Pyta z uciskiem i bezradnością: „Na co czekasz, aż umrzemy?”, dodając: „Zacząłem spać z płaczem, bo nie mogę zaspokoić głodu mojej matki i sióstr”.
Większość wysiedleńców utrzymuje się z hospicjum dobroczynnych ludzi, a jeśli zostanie zamknięte, próbuje związać koniec z końcem konserwami. Kontynuuje: „Każdego dnia na śniadanie jemy dukkah i oliwę, ale na lunch ja idź do kolejki do hospicjum i poczekaj na moją kolej, aby przynieść całą dostępną żywność”.
Sprzedawcy są jak wszyscy inni
Głód nie ogranicza się tylko do obywateli, ale nawet sprzedawcy, podobnie jak inni ludzie, kupują warzywa po bardzo wysokiej cenie, żeby je sprzedać, i nie mogą ich kupić dla swoich rodzin.
Muhammad Abu Amra, właściciel sklepu warzywnego na targu w Deir al-Balah, powiedział „ے” i „Al-Quds”.com: „Jestem zmuszony kupować dostępne warzywa po wysokich cenach, aby zarobić na codzienne życie i zysk jest prawie znikomy w świetle wysokich cen i niemożności zakupów przez obywateli”.
Kontynuuje: „Obywatele przechodzą obok sklepu i pytają o cenę. Niektórzy kupują jednego lub dwa pomidory, a innych nie stać na ich zakup. Cena jednego kilograma pomidorów przekroczyła 50 szekli ze względu na ich niedostępność”.
Brak chęci obywateli do zakupu spowodował, że towary gromadziły się w sklepie Abu Amry, gniły i stawały się niezdatne do spożycia, przez co jest on zmuszony sprzedawać je po niższej cenie i traci.
Mówi: „Jeśli sytuacja nie ulegnie zmianie, będę zmuszony zamknąć sklep, tak jak zamykałem go poprzednio, ze względu na niedostępność towaru i jego wysoką cenę”.
Z kolei Światowy Program Żywnościowy potwierdził wczoraj, że jego zapasy w środkowych i południowych obszarach Strefy Gazy się wyczerpały, podkreślając, że dokłada wszelkich starań, aby sprowadzić większą pomoc żywnościową.
Powiedział: „Reakcja humanitarna na potrzeby w Gazie jest na skraju załamania w miarę wzrostu ryzyka głodu”.
Tygodnik Ujawnianie faktów, redaktor naczelny Jaafar Al-Khabouri